Een erfstukje

Uit een erfenis kreeg ik van een vriendin deze prachtige poederdoos kado. Omdat zij weet dat ik geen poederdoos aan mijn aandacht wil laten ontsnappen. Wekenlang kan ik blij zijn als ik er weer eentje bij heb, die ik nog niet eerder heb gezien. Daar waar een ander een galerie bezoekt en een kunstwerk koopt voor in huis, doe ik dat met een poederdoos. Of nog leuker zoals in dit geval, krijg ik er eentje.

Ik zie ze als kleine kunst objecten die dienst doen als een vast onderdeel in een sfeer hoekje in mijn woning. Ze doen mij denken aan mijn oma, met wie ik als kleinkind mijn liefde voor de schoonheid der dingen zo heerlijk kon delen.  Het is haar schuld dat ik ben wie ik ben. Alles bestond bij haar uit verleidingen. Tot drie keer trouwde ze en zelfs op hoge leeftijd ging ze weer scheiden omdat deze laatste man het toch niet helemaal was. Alleen het beste was voor haar goed genoeg. Van de man tot het glas sap. Waar veel mensen het niet konden betalen, bij haar kreeg je Betuwe Tweedrank. Haar linnengoed was van een merk, haar taartjes van de banketbakker, haar sieraden echt etc.

Zoals mijn oma waren er dus meer vrouwen. Ook de moeder van de vriendin. Het poederdoosje dat zij achterliet, blijkt dus van echt zilver en echt schildpad te zijn, aldus Juwelier Van Mastrigt in Rotterdam, ook zo 'n fantastisch adresje voor Vintage Juwelen, met zeer veel kennis van zaken. Zij vertelden mij dat deze poederdoos waarschijnlijk van voor de jaren 50 is, want toen werd het verboden schildpad te verhandelen. Hij is dus absoluut niet om te zetten in geld. En dus absoluut niet te verkopen via deze site. Hooguit zou ik hem nog eens met een vriendin kunnen ruilen voor een andere poederdoos.

Wat vind je van deze poederdoos, en wat vind je van de maatregelen die getroffen zijn met betrekking tot het verhandelen van schildpad? Ik vind het leuk deze nu in mijn bezit te hebben, het beeld ervan te kunnen delen, en erover te mogen vertellen. Zo houden we de herinnering aan mijn geliefde poederdoosjes levend!